Radosna twórczośc cz. 3

Ag@

aaa! super! Jezyk

;*
kiedy CD?! juz sie nie moge doczekac Wesoly

<hahaha> E&A sa lepsi Lol

glina417

cudo! :* i bardzo bardzo podoba mi się końcówka tej części Wesoly

Dominika

rewelacja ! adam jest boski pasuje do edyty! ja im zycze jak najlepiej a wy piszcie bo ja lubie czytac wasze dziela:) czekam na c.d :*

Madeline

ojjj cherubinek sie postarał Mruga

) szkoda tylko, ze takie krotkie Smutny

Ag@

Dzisiaj na polskim rozmawialiśmy o miłości i jakoś tak mnie naszło Wesoly

Miłość, troska,
te słowa mówią same za siebie,
kiedy człowiek kocha,
myśli o drugiej osobie,
troszczy się o nią,
martwi się...
Lecz bywają miłości bolesne
dla obu stron...
Kochają się,
ale nie mogą być razem...
Czasem myślimy sobie:
„Czemu ja? Czemu mnie to spotkało?!”
Można to uznać za pytanie retoryczne
bo przecież nie ma na nie odpowiedzi...
Zadaje nam ból i cierpienie,
a przecież słowo miłość
powinno się dobrze kojarzyć
lecz w tej sytuacji jest inaczej...
Chce się być z ukochana osobą
ale czas i miejsce na to nie pozwala.
Trzeba się z tym pogodzić
i żyć dalej...
Jednak nie każdy potrafi
odwrócić się i zapomnieć.
To nie jest łatwe...
Życie stawia nam wiele trudności
ale są jeszcze przyjaciele,
na których można polegać.
Gorzej jeżeli ich nie ma...

I jak? Razz

gwiazda0

i cudnie :* :* i prześlicznie :* :* i odjazdowe :* :*

paglo90

mądre

PaBia

Super dziewczyny Wesoly

) Ja znowu krótko, ale za to jutro bedzie coś dłuuuuugiego
Kilka minut później. Pokój lekarski.
Dr. Pawica: O, cześć Edyta. Dobrze że jesteś, Tretter cię szukał.
Dr. Edyta: Niech zgadnę. Znowu Orlicka.
Dr. Pawica: Nie mówił o co mu chodzi. A co to w ogóle za sprawa między tobą a Orlicką? Bo Jacek mi coś mówił i jakoś nic z tego nie rozumiem.
Dr. Edyta: A, długa historia. Doczepiła się do mnie, za to, że podobno nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, bo kiedy byłam na oddziale nie było kogo wysłać na wezwanie, no i musiałam jechać. Teraz co bym tylko nie zrobiła, według niej jest źle. Ze wszystkim chodzi do Trettera. Ja już nie mam siły.
Wychodzi.
Piętnaście minut później. Gabinet dyrektora.
Dr. Edyta(wchodząc): Chciałeś mnie widzieć...
Dyr. Tretter: A tak, wejdź.
Dr. Edyta: Nie mam zbyt dużo czasu więc spytam od razu: chodzi o Karolinę, tak?
Dyr. Tretter: Taak...Edyta, czy ty...byłaś wobec niej arogancka?
Dr. Edyta: Nie wiem. Powiedziałam jej po prostu co myślę. A jeśli ona uważa, że to było aroganckie, to już jej sprawa.
Dyr. Tretter: A co ty jej właściwie powiedziałaś?
Dr. Edyta: Konkretnie to nic takiego. Uświadomiłam jej, że powinna pilnować spraw na swoim oddziale. Po prostu.
Dyr. Tretter: Tylko wiesz, zależy w jaki sposób jej to powiedziałaś.
Dr. Edyta: Mogę ci zagwarantować, że nie miała się do czego przyczepić, bo tym razem to ja miałam rację. A teraz, przepraszam cię, ale się śpieszę. Wybacz, ale rozmowa z tobą nie była wpisana w mój grafik.
Dyr. Tretter: Ale Edyta...
Wychodzi.
Ok. godziny później. Korytarz.
Psycholog: O, dzień dobry. Dobrze, że panią widzę, pani doktor.
Dr. Edyta: Dzień dobry. I jak?
Psycholog: No, nie najlepiej. Dziewczyna ma poważne problemy.
Dr. Edyta: Tak, co nieco mi o tym wiadomo.
Psycholog: Ciężko mi było z nią nawiązać jakikolwiek kontakt, jest bardzo zamknięta w sobie. Całkowite dotarcie do niej nie będzie łatwe. No, ale cóż, będę próbować na wszelkie sposoby. Nie ma rzeczy niemożliwych.
Dr. Edyta: A...mówiła coś o rodzicach?
Psycholog: Nie, akurat o tym z nią nie rozmawiałam. A dlaczego pani pyta?
Dr. Edyta: Bo nie chce ich widywać. I nie mogę od niej wyciągnąć czemu. W ogóle to tak dokładnie nie wiem, co ją zmusiło do tej próby samobójczej.
Psycholog: Nie wiem, czy nie lepiej będzie poczekać, aż sama zacznie mówić. Możliwe, że potrzebuje po prostu czasu na to, żeby się otworzyć.
Dr. Edyta: Nie mam pojęcia. A o przyczynach tego, że rzuciła się pod samochód mówiła tylko o jakiejś aferze w szkole...
Psycholog: Tak, mi też o tym mówiła. Moim zdaniem to trzeba tą sprawę zgłosić policji.
Dr. Edyta: Też tak myślę. Tylko problem w tym, czy oni w ogóle się tym zajmą. A...jak pani myśli próbować z nią jeszcze rozmawiać?
Psycholog: No, jeśli pani chce, to owszem. Tylko ostrożnie, bo jeżeli ona całkowicie się w sobie zamknie, to będziemy mięli naprawdę poważne problemy...

Dominika

genialne ! czekam na jutrzejsze dzielo! jedna historia a od razu poprawia humor ! :*

gwiazda0

suuuper! i Adam nawet był Wesoly

czekam na CD :*

Dominika

Wasze opowiadania moga sluzyc jako terapia na wszelkie smutki Wesoly

paglo90

PaBia

Nie no, Adaś musiał być. Tylko teraz mam dylemat z kim Edytę połączyć Lol

Dominika żebyś wiedziała jak samo pisanie pomaga! Lepsze niż sesja u terapeuty Wesoly

Dominika

kurcze moze opracujemy nowa metode leczenia depresji--> edyta+adam/kuba= wielki sukces w terapii
czekam na ciag dalszy