Radosna twórczośc cz. 3

glina417

Zosia wymiatasz z tymi opowiadaniami Wesoly

ja pracuje nad częscią 10 ale co się wezmę na dobre za pisanie to mi coś "uniemożliwia", ehhh widać takie życie studenta...

paglo90

Madeline

Ag@

gwiazda0

Uwaga!

naszło mnie na takie cóś Mruga

ale żeby było sprawiedliwie teraz o E&K Jezyk

- cześć Zosiu – Kuba wszedł do pokoju lekarskiego
-cześć Kubuś...
-widziałaś Edytę?
- nie, a coś się stało?
-nie...mam jej płytę….
-jaką? – zdziwiła się bo jeszcze jej ani nie widziała ani nie słyszała
-eee…… taką ze z piosenkami. – rzekł nie mówiąc jej całej prawdy. – no to ja będę na oddziale jak coś

-przepraszam – odezwał się jeden sanitariuszy karetki
Kuba odsunął im się z przejścia i kiedy zobaczył kto leży na łóżku zbladł
- co jej się stało?
- chyba została zgwałcona
-CHYBA?! JAK TO CHYBA?! - rykną
-została znaleziona w krzakach...
-pójdę po Wójcika
pobiegł do lekarskiego w którym siedziała jego Zosia, Adam i Orlicka, która jak zwykle była na niego wpatrzona jak w obrazek
-GDZIE WÓJCIK?!
- tu. – Kuba się odwrócił – co się stało? Wyglądasz jakbyś zobaczył ducha – zaśmiał się
- chodź. Opowiem ci po drodze
wybiegł
- co mu jest? – spytał Zosi, a ta tylko wzruszyła ramionami
-DAREK!

Godzinę później:
- Darek i co? – Kuba wparował do jego gabinetu nie zważając na to, że jest u niego pacjentka
- jak na moje oko, to została drugi raz……
-no to to wiem!!!! Domyśliłem się. Ale czy NIC JEJ NIE JEST!
- nie.…a powiedz mi, czy ona już kiedyś……
-tak! I przez to poroniła, zadowolony? A teraz gdzie ona leży?
- w takim stanie tam nie wejdziesz…
- no to sam se znajdę.
Wyszedł z jego gabinetu i zaczął zaglądać w każdą salę po kolei
-przepraszam – podeszła do niego pielęgniarka – kogo pan szuka?
-doktor Kuszyńskiej
-a…… to ona leży na ginekologii w sali 17, a nie na położniczym…
-aha. dzięki

wszedł do jej sali. Spała. Usiadł koło niej i się obudziła
- Kuba – popłakała się
przytulił ją.
-cii…… nic nie mów...wszystko będzie dobrze.
-dlaczego to właśnie spotyka mnie? Dlaczego nie mogę żyć jak normalna kobieta, która……
-Edytko, aniołku. – popatrzyła na niego i delikatnie się uśmiechnęła
-jak mnie nazwałeś?? – spytała aby się upewnić
-aniołkiem – powtórzył patrząc się w jej brązowe oczy
odsunęła się od niego
-hm…… mam tu Twoja płytę.…znaczy naszą.
-co? – podał jej małe kwadratowe pudełeczko – skąd to masz
-od profesora Nurkowca. Przesłał mi to dzisiaj rano…. A w liście mi napisał, że życzy nam szczęścia……
-chyba myśli, że jeszcze jesteśmy razem.
-hmmm... a niech se myśli. Nie przeszkadza mi to wcale a wcale.
-dlaczego?
-później ci powiem...a teraz śpij. – pocałował ją w czoło. – wrócę do ciebie. Nie pozbędziesz się tak szybko mnie.
-a Kubuś……
-nie martw się. Dopóki ja tu jestem nie pozwolę Cię skrzywdzić.
I te słowa ją uspokoiły. Położyła głowę na poduszkę i zasnęła…

Niedługo potem obudził ją zapach tulipanów i róż oraz przepiękna melodia. Otworzyła oczy i zobaczyła , że na jej stoliku stoi wielki bukiet tych o to kwiatów, a na szafce magnetofon, a koło jej jak by nie było siedział Kuba – w cywilu
-skończyłeś już dyżur? – spytała trąc oczy
-nie…… nie trzyj, bo będą cię piekły.
Złapał ją delikatnie za ręce. Nie wyrwała mu ich
- jak to nie skończyłeś?
- poprosiłem o wolne u Stefana. Nie mogę ciebie teraz opuścić.…
-no ale piętnaście lat temu to zrobiłeś – powiedziała z wyrzutem
-wiem... byłem młody i głupi… Tomek ma do mnie pretensje za to wszystko. On wolał…woli ciebie za matkę a nie Zosię a ja kocham Ciebie…
-ta jasne… dzięki za poprawę humoru.
-ale Aniołku ja mówię prawdę… a to, że…
przerwał, bo do jej sali wszedł Darek z Kostkiem i Tomkiem.
-Edyta – Tomek zrobił wielkie oczy
-nie ufoludek – odpowiedziała, a on się roześmiał
-panie Tomaszu to jest pacjentka
-Darek weź przestań…
- możemy porozmawiać? – spytał Kuba
-a nie uderzysz mnie?
-nie.
-no to chodźmy

nie całe półgodziny później w sali Edyty, która była pełna śmiechu nagle zrobiła się cisza
-wiesz mi. Ojciec bardzo się zmienił po rozstaniu z tobą
-no ta... fajnie wiedzieć.
-dlaczego taka jesteś? – spytał z wyrzutem?
- a jaka mam być? Twój ojciec mnie zostawił dla innej! No wielkie dzięki
- bo myślał, że już go nie kochasz…
-no to źle myślał, bo nadal go kocham!
- no to mu to powiedz……
- nie. Nie chcę niszczyć jego rodziny…
-kobieto! Na jakim ty świecie żyjesz?
- Kuba już wniósł sprawę o rozwód i mieszka w hotelu! A dlaczego? BO TO DLA CIEBIE ROBI!
-a czy ty nie uważasz, ze to trochę za późno?
-na prawdziwą miłość nigdy nie jest za późno……mamo
popatrzyła na niego zdziwiona
- a ty od kiedy jesteś taki mądry. Synu?
-ja?? Od zawsze…. Ale nie...na poważnie. Wy się kochacie i jak idioci się przed tym bronicie… Kuba od razu pognał do Stefana, żeby wziąć wolne, bo ty tu leżysz, a mnie pognał po kwiaty…… a ja pobiegłem, bo gdyby to by było dla Zosi bym się jakoś wymigał… Edyta. – popatrzyła na niego – przebacz mu…
-jak?
Wszedł Kuba
- Darek cię prosił, żebyś poszedł do niego
-yhm… ty już wiesz jak – puścił do niej oko i wyszedł
-co wiesz? – usiadł koło niej
-wiem wiele…… że chcesz się rozwieść z Zosią, że mieszkasz w hotelu, że robisz to dla mnie i wiem to, że cię kocham.
-że…… co??
- że cię kocham – powtórzyła już bardziej pewnie – i nigdy nie prze…
pocałował ją……

- pamiętasz? – spytał Tomek Zosię, kiedy chwilę później byli pod salą Edyty – jak ostatnio mnie spytałaś dlaczego tata chce rozwodu/
-yhm…
-no to ja ci odpowiadam teraz. Dlatego – otworzył drzwi i zobaczyli jak obydwoje słodko śpią przytuleni do siebie
-czyli… - Tomek szybko zamknął drzwi i odprowadził ją do pokoju lekarskiego
-tak. Dlatego bo ją kocha...i nawet ja tego zmienić nie mogę, chociaż bardzo się cieszę, że w końcu Edyta zostanie moją mamą…
- Tomek Wójcik się szuka
-już idę no…… no to cześć Zosiu.
I Zosia po raz kolejny została sama……

A Edyta i Kuba wzięli ślub, a Tomek w końcu został swoim wymarzonym chirurgiem….

The End Kwadratowy

Mada · Gość

Genialne!!! Tak się zaczytałam że przeoczyłam swoją poranną kolejkę do łazienki...

glina417

w przerwie pranie, prasowania i innych niezwykle "pasjonujących" zajęc siedzę i czytam Wesoly

i od razu humorek lepszy :******